درنگی در آناتم

سلام و شور و شرار و پاکی بر همه تنهایی هایم.

در اجتماعی زندگی می کنیم که خیلی هامون ادعای فهم و سواد و استادی داریم، ولی از علم مفید و علمی که برای زندگی و بندگی واقعی مون لازم است ، متاسفانه بهره ی چندانی نبرده ایم.

خیلی از مسائل هست که در اجتماع قابل طرح و بیان و بحث هست، اما بعضی ها با ادبیاتی وارد بحث می شوند، که خیلی دور از وادی هستند.

ادعایی ندارم فقط در بعضی جمع ها از اینکه کلام و مرام همدیگر رو با مبانی مختلف فکری داریم، متوجه نمی شوییم، احساس تنهایی و فرار به سرمون می زند.

همینه که می گویند یکی از نعمات و پاداشهای بهشتی همنشینی با ابرار و امامان معصوم علیهم السلام هست، که یک جرعه از کلامشون مست مستتون می کنه، و آنقدر حظ و بهره ی معنوی و روحی می بری که تا ابد سرمست آن کلامی.

آخ خدا چقدر در این دنیا احساس تنهایی از وحشت هایی می کنم که بویی از انسانیت و انصاف و دیانت نبرده اند، مثال وحشت ناکش داعش و طالبان هست.

وای خدای خوبم؛ اینکه بندگان خوبت می گوید مرگ یک پل است، یک انتقال است، و برای کسانی که سبک بال این دنیا هست، و به حق برایشان بازیچه و سرگرمی هست، واقعا حق و حقیقت می گویند. کاش عمق خیلی از حرفهای پاکان درگاهت رو بیشتر بتونم درک کنم.

کاش بتونم بهفمم

کاش بتونم ایمان بیاورم و باور کنم که قلبم و عزمم استوار گردد که راهم و عقیده و ایمانم حق است، و

کاش با وسوسه های مختلف فریب نخورم و دست و پایم رو گم نکنم

کاش انسان زندگی کنم و کاش بنده ی خوب تو باشم ،که هر که تو را دارد چی کم دارد؟ و هر کی تو را ندارد چی دارد؟

احساس می کنم خدایم مهربان است، و کاش برای رضایتش بیشتر و بیشتر مایه بگذارم و استواری و استقامت و تلاش کنم

قدر عزیزان و نعمت هایش رو بدانم و به مستحقین هدایت و درگاهش بهره و کمک انسانی و لازم و در حد توان را برسانم.

یا حق و یاعلی مستدام باشید