روز یک شنبه و یک ترنم پاییزی

سلام

روز یک شنبه و یک ترنم پاییزی

حسنای شیرین زبونم، قربونش برم، روز جمعه خونه ی آقا بزرگ با دختر عمو و آبجی حدیثش شیطونی کرده و الان یک کم سرما خورده، چشمای قشنگ و نازش آب می زنه و بیحاله. از روی شیشه ی شربتش می خونه؛ مامان ببین اینجا نوشته، شربت حسنا که اگه بخوره خوب میشه.

با بیحالی میاد کنارم میشینه و دستش می ذاره رو زانوم و درست بین من و مامانش می شینه و همراه ما سریال شهرزاد نیگاه می کنه. و آخرم خوابش میگیره و مثل الان کنارم، زیر پتوی ژله ای خوشگلش خوابش می بره.  میگم ؛ آخی طفلکی حال بازیگوشی نداره و مجبوره همراه ما نگاه کنه و گاهی وقتا میگه، باباجون اون آقاهه مریض شده، میگم آره باباجون، تصادف کرده کله ش خونی شده. میگه؛ اره الان خوابیده که خوب بشه.

هلن نازم دوران استراحت بعد آزمونش هست، البته اونم یک کم سرما خورده، فدای قد رعنا و چشمان قشنگش بشم، واقعا خانومه.

امروز شهرزاد به قباد گفت: من همه چیزم مال خودم هست و مال خود هستم و مال کسی نیستم.

و این رو به خاطر بی وفایی و بی عرضه گی قباد که نمی تونه ازش حمایت کنه، گفت، و الا هر خانمی دوست داره متعلق به کسی باشه که حقیقتا دوستش داره .

دوست داره محبوب کسی باشد که مقبولش هست.

مرد دوست داره مقبول و قابل اتکاء و تکیه گاه باشه، و زن دوست داره محبوب و برازنده و همیشه تو چشم و مورد توجه همسر و مردش باشه.

این روزا بحث های تاریخی رو به خاطر پروژه ای که قرار داد کرده ایم، مشغولیم، البته بیشتر به خاطر تامین یک پول توجیبی، و بعد به خاطر آشنایی با تاریخ و سرگذشت اقوام و مردمان و افرادی که قبل از ما می زیسته اند، برایم جالب هست. البته گاهی بعضی موارد تکراریه که حوصله ی آدمو سر می بره و آدم مجبور میشه یک دوری اطراف بزنه. به هر حال رزق بی گمان و یک فعالیت علمی، هست، سعی می کنم توش بهترین باشم.

از عزیزانم خبر خاصی نیست جز اینکه خبر کشمکش طلاق و طلاق کشی و اختلافات خانوادگی از تازه جوانانی که هنوز الفبای زندگی را نیاموخته است، به گوش می رسد، خدا به خیر کند ، هنوز به طلاق نرسیده است ولی خبرهای ناخوشایندی رو می شنویم. و اینجاست که بر تفاهم و سازگاری و عقل و درایت خودمون به خاطر گذشت و صبر و تدبیرمون در زندگی قشنگمون، صد هزار بار شکر می کنیم. اگر مشکلات ریز و درشتی هست، با تلاش و توکل و تدبیر انشاء الله حلش می کنیم.

دارم به این نتیجه می رسیم یا رسیده ایم که زندگی اونم تو این دنیا بی مشکل اصلا وجود نداره، و حل مشکل بستگی به دید و بینش و تلاش و تدبیر و صبر و استقامت مون بستگی داره .

فک می کنم که صداقت و صمیمیت و صفای دل و صبر و صلوات، صابون صیقل دهنده ی، صورت و سیرت زندگی مان هست.

در همه حال امتحان می شویم و در همه حال، حال و احوال دل و احساس و نیت و انگیزه هامون از جلوی دروبین خدا بیرون نیست. کاش غافل و جاهل نباشیم که چه باید بکنیم و چه چیزهایی که نمی دانیم بدانیم، و بهترین باشیم. و سربلند  و عزیز  و افتخار آفرین.

کاش همیشه ی خدا خودمون رو از توفیق محروم نکنیم، و کاش فرصت های خوب بودن و شاد کردن و شاد زیستن و شادی آفرینی رو به خودمون همیشه هدیه بدهیم.

این شعر رو بارها به خاطرش خیلی کارهای قشنگ کرده ام که:

دمی با غصه سر کردن  جهان یکسر نمی ارزد. ( مصراع دیگرش رو شما بفرمایید)

کاش ایمان بیاوریم به فصل سردی که بعد از آن بهاریست با شکوفه های صفا وصلح و طراوت.

کاش ایمان به غیب و آگاه به عیب و گویا به عدل و کوشا به خیر العمل و مزین به حسن عاقبت  باشیم.

امروز می روم و دستان مادرم رو می بوسم و چشمانم پدرم رو زیارت می کنم که نکند خدای نخواسته فردایی باشد و آنها در همسایگی ما نباشد، و افسوس خور غفلت و تنبلی مان نباشیم.

یا حق  و یاعلی  نورچشم خدا و مولا باشید