تامل در یک تصمیم

سلام

دیروز بیرون بودم که از گروه علمی مربوطه تماس گرفت که مقاله شما برای ارائه در همایش برگزیده شده است، اما مبنای کار ما این است که فقط مقالاتی که کار خود بچه های دوره هست، و فقط یک اسم را پشت تریبون می خوانیم، شما این مقاله تون مشترک هست یا به تنهایی نوشته اید؟ یک همچنین سوالی بود.

اصلا انتظار آن سوال را نداشتم، چون به مقاله ام و استحکام علمی و نوآوری اش ایمان داشتم، می دانستم که برگزیده می شود، اما نمی دانستم که اینجا چی جوابی بدهم. آخه استاد محترمی که راهنمایم در پایان نامه بود و این مقاله هم مستخرج از آن پایان نامه بود یک بار حقش در چاپ مقاله علمی پژوهشی قبلی اداء شده بود و اسمش آمده بود، اما این مقاله دوم هم راهنمایی داشت ولی بر اساس عرف رایج لازم نبود که اسم ایشون بیاید.

اما به خاطر ملحوظات اخلاقی و ... اسم ایشون رو هم آوردم، وقتی این سوال از طرف دبیر علمی همایش شد، ماندم که چه بگویم برایش توضیح دادم که قضیه این طوری هست، ولی ایشون اصرار داشت که من بگویم که مقاله مال خودم تنها هست و باید یک اسم رو اعلام کنند.

در نهایت با تمام ملاحظات اخلاقی من نتونستم بگم که از نظر استاد و عرف متداول می شود اسم ایشون را نیاورم و بگویم مقاله مال خودم هست و در جواب ایشون که گفت: قضیه منتفی هست . دلیل و تبصره نیاورم که نه منتفی نیست. آخ این غرور برای قبول در ارائه همایش علمی چی کارها که نمی کند.

الان با بعضی دوستا هم مطرح کردم، ولی هنوز برایم حل نشده که کار من می دانم از نظر اخلاقی درست بوده که مهر و محبت استاد را داشته ام، و جرأت نکردم که بگویم اسم استاد را از مقاله حذف کند. مثل آن زمانی که حضرت علی (ع) نتونست اسم پیامبر رو از صلح نامه حدیبیه حذف کند. اما از ارائه در همایش محروم شدم. نمی دانم استادم با این محرومیت و افسوس من چه نظری دارد؟ آیا کار من درست بوده؟

نمی شد که طوری بگویم که نه سیخ بسوزد و نه کباب.

امان از سوالهای پیش بینی نشده. و امان از خاطر نگه داشتنها و مهر و محبت انسانی ما.

هم خوشحالم و هم افسوس خورنده.

خوشحال از پاک نشدن اسم استاد و قضاوت منفی نشدن نزد دبیر علمی که ایشون هم از اساتید هست، که چی بی وفا  و هم افسوس از اینکه کاش در همایش در جمع دوستان و سالن با شکوه و .... ارائه داشتم.

نمی دانم تا نظر شما چی باشد؟

یا حق و یاعلی