زینت عبادت و آرامش

سلام در دل شب یک پیامی از سروش سخن به گوش رسید که با ویرایشاتی تقدیمتان می کنم:

التماس لبخند و تفکر و تامل  بیشتر

خداوند  زیبایی ها «اشیاء» را ایجاد کرد، بدون آن که از چیزی آفریده باشد؛ پس هیچ احتیاجی به هیچ یک از مخلوقات خود ندارد؛

بنابراین علت آفرینش «عشقی» است که خدا به خود دارد.

جهان در سیر حبّی شد هویدا                        تو می گو جمله شد از عشق پیدا
روشن هست وقتی سرچشمه¬ی آفرینش، «عشق» باشد؛ «حرکتِ» آفریده ها نیز، بر اساس «عشق» خواهد بود؛ پس بدون عشق، هیچ حرکتی صورت نمیگیرد؛ اما ظهور «عشق» در اشیاء متفاوت است؛ یعنی اگر چه «نورعشق» در هر موجودی تابشی دارد؛ و هیچ موجودی نمی تواند خود را از «تابشِ عشق» پنهان کند؛ اما میزان تابش عشق در هر موجود، به میزان ظرفیت و گستره¬ی وجودی آن شیء است؛ همان طور که آب دریا همه ظرف های جهان را پُر می کند؛ اما هر ظرفی به اندازه ی «گنجایش» خودش میتواند آب را در خود جای دهد.
و چون «عشق» سبب لذت و آرامش؛ و بلکه «عینِ» لذت و آرامش است؛ پس عشقی که انسان انتخاب می کند؛ هر چه «عالی تر» باشد؛ لذت و آرامش او، «عالی تر» خواهد بود.
اما عشق «عالی تر» را چگونه باید شناخت و بدست آورد؟
بدون شک «خالق عشق»، «عشق ها» بهتر می شناسد؛ و چگونه رسیدن به «برترین عشق ها» را بهتر می داند؛ و از این رو، برای رسیدن به «بهترین عشق ها»، «راه» را نمایان کرده است؛ و کسی که آن راه را بپیماید؛ در «بند» خداست.
از این رو «بندگی» در حقیقت همان راه «عشق» است که در ابتدای مسیر، جلوه ها و تابش های «عشق» کمتر حس می شود؛ و در «میان» راه ، عشق «نمایان» می شود؛ و هر چه بیشتر مسیر طی می شود؛ «نمایان تر» می شود؛ و هرگاه به انتهای مسیر رسید؛ چیزی غیر از «عشق» دیده نمیشود!

و البته رسیدن به انتهای مسیر، در زندگی دنیا ممکن نیست؛ زیرا دنیا منتهی نیست؛ اما می تواند به نزدیک ترین مرحله به انتهای مسیر برسد؛ که فرمود « ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى‏» «سپس نزدیک آمد و نزدیکتر شد، تا [فاصله‏اش‏] به قدرِ [طول‏] دو [انتهاى‏] کمان یا نزدیکتر شد» آن جایگاه، جایگاهی است که حتی جبرئیل امین هم نمی تواند به آن راه یابد؛ پس کسی نمی تواند آن «درجه از بندگی» یعنی آن «درجه از عشق» را درک کند؛ از این رو، برای اینکه «سالکان» مراحل ابتدایی و میانی، راهی به سوی آن جایگاه داشته باشند؛ باید «مَظهَری» از آن مقام « قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى » در میان خلائق، ظهور پیدا کند؛ و زینت آن «عبد و عاشقِ مطلق» باشد؛

و آنها کسانی نیستند جز اهلبیت و رسول گرامی و خلق عظیم و در این زمانه ی ما هم کسی نیست جزء آن دلدار پرده نشین و منتظر،  که کی 313 یار و یاور برایش پیدا شود.

السلام علیک یا بقیه الله

السلام علیک یا اباصالح المهدی ( عج الله فرجه الشریف)

آقا جان ما رو برای فدایی ات بپذیر

کاش صبح ظهورش سربند سربازی اش بر پیشانی مان باشد

آمین یا رب العالمین