مست می عشق

من مست می عشقم هوشیار نخواهم شد

زین خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

سلام صبح جمعی زیبا و با نشاط در جمع با صفای خوبترین های زندگی ام، با بوسه های ناب و طراوت بارانی و صداها و چهره های به نورانیت ماه و به صفای شبنمی که بر چهره ی گلهای آلاله ها غنوده اند.

چند روزی هست که عجیب هوای لطف خدایی در چمنزار مهربانی های زندگی ام وزیدن گرفته است و چه دلبری می کند هلن رویاها و زندگی قشنگ و بی همتایم. ممنون خدا و فرشته ها و داده ها  و نداده هایش هستم از سویدای دل و عمق جان و جانانم

گلبرگ پر طراوت معرفت و اندیشه و دانش و دانستن را هر روز ورقی و توفیقی بس مزید که از خوان معرفت و رزق های بی گمانش برخوردارم. در کنج فقر ( نیازمندی به معرفت خدا منظورم هست) دولت صد پادشاه دارم.

گنج قناعتی دارم که از همه چیز بی نیازم و استرس داشتن زرق و برقهای دست و پاگیر کمال و تعالی و خوب بودن و بی ریا و ساده و صادقانه بودن را ندارم.

امروزم را با سوره ی حجرات شروع کردم که چه زیبا به آموزه هایی اشاره دارد که هر کدام یک اصل از قانون اساسی اساسی اساسی زندگی هایمان هست، اما از کم توفیقی غافل از عمل و .. ..  و بازهم عمل هستیم.

از دوستان نازنینم و عزیزان بهتر از جانم  فوق العاده سپاس و امتنان که هر روز و هر لحظه شور و نشاط و مهر به وجود و جان و دلم می بخشند و مشعوف داشتن هایی هستم که یک گوشه اش آرزوی هر مرد و .... هست. برای صرف صبحانه خوانده می شوم با آوازی ملیح و گرمی و نشاط و خاطری که خیلی می خواهمش به مهر

فعلا بدرود تا درودی دیگر          یا مهر جانان علی مهر یزدان