عجب آدمایی

سلام

عصر جمعه تون پر از طراوت و انتظار و امید

سرشار از امید و طراوتم چون خدای بزرگی دارم که همیشه همیشه باهام بوده

سرشار از شور و شرارم چون احساس می کنم خوشبخترینم

سرشار از اعتماد به نفسم چون می دانم که می توانم ولو به سهم و اندازه ی خودم

سرشار از سرشارم  به طور کلی و   زین جهت خوشحالم و براتون می نویسم

یادم هست از شهید مطهری خواندم که از یکی از عرفای بزرگ پرسیده بودند که :

( البته به دلیل غرور جوانی ام ، تعابیر دقیق،  از دو بزرگوار یادم نیست فقط نقل به معنی می کنم )

:: شما موقع نماز  چقدر به معانی جملاتی که می خوانید توجه دارید؟ چون من ( مطهری ) به معانی جمله ها توجه می کنم.

 اون عارف و استاد میگه:

مگه به معانی نماز توجه کنیم ، چیزی از نماز متوجه می شویم ؟ ؟ ؟

و اینجاست که باید گفت: عجب آدمایی و عجب مرامها و رویه هایی ؟؟؟

ما خودمون رو بکشیم به سختی به معنی جمله ها توجه می کنیم و تازه شم کلی هم خوشحالیم که

خب خدا رو شکر این نماز یک کمی یه نمه ، حضور قلب قاطیش شد .

حال اون عارف رو بنگر که چقدر بالاتر و چقدر اوج می گیرد.

و مولا علی علیه السلام که موقع نماز تیر را از پایشان کشیدند، اصلا متوجه نشد

وووووووووای نماز آنها کجا

و از ما ها با این وضعیت اصلا میشه نماز میشه اسمشو گفت؟؟ آیا؟؟

خیلی وقتا به این حالها فکر می کنم

و امروز آمدم که بگویم واقعا عجب آدم هایی؟؟

خوشا به حالشون

ممنون توجهتون

یاعلی