درنگ تنهایی من

درنگ تنهایی من

روز جمعه است و می گویند روز پایان انتظار برای یک مسافری که در جزیره ای دور افتاده 1318 روز نه، بلکه سال، تنها مانده است، و منتظر فراخوانده شدن است.

جمعه روز عید امت پیامبر است، و جمعه روز نماز جماعت است، به امامت متقی ترین امام شهر.

جمعه رو دوست دارم به خاطر همه چیزش، به خاطر بوی تعطیلی و لم دادنش و بوی با هم بودنش

جمعه رو دوست دارم به خاطر فوتبال و بازی های بچه گانه اش، و مسابقاتی که درش انجام می شود، از فوتبال مسابقات محله، تا کشتی با چوخه عصرش و .... که همه در کودکی گذشته است و یاد و خاطراتش مانده است.

جمعه رو امروز هم بعد از شش روز انتظار به من داده است، و کاش در جمعه ای وجودم موجود باشد که خوبترین عزیز و مولایم بر کعبه تکیه داده است، و صدای انا مهدی اش در سراسر عالم شنیده می شود.

دوستانم و عزیزانم با همه داشتن هایشان، که دارمشان و به داشتن شان دلشادم، اما در این جمعه از وجودشان دورم، و آشنایانی که در مرام و فکر و اندیشه و احساس با هم شریکم، خدا یار جانشان هر کدام در تکه ای از سرزمین پهناور خداوند، با جغرافیای انسانی و فیزیکی و احساسی شان حضور جاودانه دارند.

امروز کانالهای تلگرام رو مرور می کردم، به نیت درک یک جرعه معرفت و دانایی. البته کمی هم سرگرمی و خبرگیری.

اما آنچه در پایان نصیبم شد، تصریح کمی به این نکته که انسان موجودی عجیبی هست، و هزار توی عشق و معنا را باهم دارد، و عشق و احساسش آنقدر جوشان و مستعد و با طراوت است، که شمه ای از خداوند بی همتا می توان خواندشان.

و این حقیقت دارد که خزانه ی روح خداست، و این واقعیت است که این انسان از فرشته ها بالاتر است، و در عین حال آنچنان خنگول و به قول حسنای عزیزم تینگول است، که از کبر و حسد و حرص و ولع و شهوت و شهرت، سر از پا نمی شناسد، و در این طرف منحنی عمودی کمالی، حضیض و ذلت رو نیز پذیرا می گردند.

تنهایی من برای این لحظاتم نعماتی با خود به همراه آورده است، که در جمع نمی توانستم درکش کنم.

به این نتیجه رسیده ام، که با این همه فخر و غرور به داشتن های عزیزان از جان شیرینترم، یک روز تنهای تنها خواهم ماند، که دستم به دست خیر همه کسان خواهد بود. و در دنیایی از سکوت و ناله های گوش خراش، باید منتظر و منتظر و منتظر باشم. و آن روز دردناک است که هیچ عایدی به حسابم هم نداشته باشم، و همه کارتهای بانکی ام مسدود و حسابهایم مسدود و پرونده ام مختومه شده باشد. وای از آن تنهایی و نداری.

عزیزان ببخشید نوشته ام رنگ غریبی و هر چی شما اسمش رو می گذارید می دهد، ولی همه چیز شادی و تفریح و خوش بودن نیست، لحظاتی باید درنگ کرد، با ابزار تنهایی و در گوشه ای از تفکر کده، که یک ساعت تفکر در حال و روز و آینده، از عبادت هزار سال بهتر است، چون مسیر رو عوض می کند و شارژ روحی و عزمی و انگیزشی برای دویدن و تغییر و تصحیح جهت و فعالیت است.

یک زمانی باید از روند پر طپش زندگی، به خودمان تایم اوت داد و در رفتار و اعمالمان در ادامه ی مسیر، با کمک مربی کارکشته بین المللی مان، تجدید نظر کرد، و حتی جای گیری مون رو باید عوض کرد.  

( این اصطلاح رو از مسابقات والیبال جهانی وام گرفتم و به یاد آن سری مسابقات تیمهای قدر افتادم که اگر تیمی در روند بازی نتیجه نمی گرفت و از حساب امتیازات عقب می افتاد، مربی تایم اوت می گرفت و بیرون زمین شاگردان والیبالیست رو جمع می کرد، و کلی سرو صدایش بلند می شد، که مثلا داره پند و تاکتیک یادشون می دهد.)

جهان همه پند است و اندرز، و این ماییم که پند بگیریم و چقدر کم است، پند گیرندگان، فاعتبروا یا اولی الابصار.

به خودم قول داده ام که پست هایم خیلی طولانی نشود.

یک نکته آخرو بگم و التماس دعا

دوستان، عاشق خوبی ها باشیم و باشید، که از خوبی کسی بدی ندیده .

تجربه به من که در دهه ی چهارم عمرم به سر می برم، به ثابت کرده است، که هر گاه در مقابل ناملایمتی بعضی نادانان و ..... اگر اندیشه و بردباری به خرج داده ام، هم همان زمان و هم برای آینده بزرگ شده ام، هم در بین کسان و بینندگان و مردم و هم در درون خودم صاحب ارزش و احترام و آرامش شده ام.

یک حدیث هست که می فرماید: خوبی و گذشت شما در مقابل بدخواهانت، ( خطای سهوی یا از روی جهالت ادمای ضعیف و کم شخصیت)، برای آنها سنگین تر از بدی کردن تو به آنهاست، و انگیزه ای برای اصلاح آنان خواهد بود.

گلهای خوب خداوند، بیاییم وقت یک حدیث و حرف بزرگی رو می شنویم اول درش خوب تامل کنیم و بفهمیم و بعد تا می توانیم بهش عمل کنیم.

من یک مجموعه از فایلهای حدیثی همراه با عکس دارم که دوستان، اگر خواستن در سکرین سرور و پشت زمینه دسکتابشان بزارند، که با فرصت های اندک بخش بزرگی از آنها مرور می شود.

تا باشد که خدایی و عامل به حرفای قشنگ خوبان باشیم

یا حق و یاعلی

مستدام باشید و سعادتمند