سلام
شام یک دوشنبه که به پاسهای پایانی اش رسیده ایم
در اتاق همیشگی خودم روی مبل و لبتاب جلو و عزیزان عزیزم در جوار و اتاقهای روبرو
عزیزان دیگرم در اقصی نقاط عالم از شهر و کشور و قاره ها
عزیزان عزیز پدر و مادرم مشغول در خانه ی قشنگ و ساخته ی خودشان
و عزیزان آینده گانم در تلاش و تکاپو و شایدم بازی گوشی های نوجوانانه و هیئت و مسجد و به قول خودش دم دکون
و البته بد جور کرونای انگلیسی هشدارهای شدید و مدید از شدت ابتلایش و سرعت انتقالش و خطرناکی اش
و کسی هست که درگیر حرفی شده است که پشت تلفن گفته است و الان بر خود فرض می دارد که باید به مفادش عمل کند
ولو در این شدت گیری کرونا آن هم دعوتی فامیلی .
و البته یک عزیزی دختر نوبالغش را عروس کرده به مبارکی و تالار گرفته است این دکتر ( بدون هیچ قضاوتی که کارش خوبه یا بد)
دعوت کرده است نمی دانم در این کرونا برویم یا نرویم؟
بعضی می گویند به خاطر کرونا نباید زندگی را تعطیل کرد و سالن و سانس برقرار هست
و من برای پدر و مادرم می ترسم
برای وجود شریفشون برای سلامتی شکننده شان
و من می ترسم از دست دادنشون
و من می ترسم از دست خالی خودم برای روز حشر
و من می ترسم از بازخواست حق الناس هایی دانسته و ندانسته
و من می ترسم از پرونده ی عملی که به شور و شهود گشوده شود
و من می ترسم از رفتن یک باره و مرگ مفاجات که فرصت توبه و وصیت نداشته باشیم
و من می ترسم از جنگ و توطئه هایی که شیاطین یهود و سعود و سردمداران جانی برای
ملت هایی مثل ایران و افغانستان و سوریه و یمن و ... هر روز ضحاک وار خون تازه می خواهد
و من می ترسم از اشکهای یتیمان و ویرانی های فراوان و خونهای مظلومانی که هیچ پناهی غیر خدا ندارند
و من خوشحالم به پنجره ای به نام شهادت که هر چه مظلوم باشی از آن پنجره به سمت عشق و خدا پرواز می توانی
و من خوشحالم که عمری در محبت اهلبیت و مودت خوبان خوب و راه خدای مهربانم با اخلاص و تلاش خاصم بوده ام
و من خدا را مهربان می دانم اما از حق الناس به خودش پناه می برم ( گرچه حواله به رضایت مردم داده است)
و در پایان برادرم و عزیزان عزیزم و فاملین مظلوم و زحمت کش و خدایی ام را به خودت و رحمتت و بزرگواری و هدایتت
و نگاه قشنگت ای خدای خوبان همراه با خود ناچیزم می سپارم که تو بهترین پناه و راهنما و مهربان ترینی .
ممنون نگاهتان
و بدانیم و آگاه باشیم که دکترها همه مون را جواب کرده است که در این کره ی خاکی ماندنی انچنانی نیستیم
و باید رفت و چه زیباست که قشنگ و زیبا برویم تا خویش انداز ها ( سلفی) های مان همیشه و همه جا قشنگ باشد و بیاید
یاعلی
به سلامتی و مبارکی ،همیشه به جشن و شادی..

ان شاءاله دومادی حسین آقای گل!




انشاء الله
انشاء خوشبختی همه ی خوبان و عاشقان و جوانان