گزارشی از یک اردو

سلام

بنا به سنت کهن و هر ساله که بعد از تحویل سال جدید اول به دیدن اقوام و فاملینی اهتمام می شود که در سال گذشته عزیزی را از دست داده است، بعد فاملین و صله ارحام نزدیک و اغلب در کنار هم با دعا  و صلوات و آرزوهای قشنگ تحویل می گیرند و در یک فرصت مقتضی اقدام به رفتن دسته جمعی و خانوادگی به زیارت اهل قبور می کنند که بسیار رسم پسندیده است، که ضمن اینکه ثواب و فاتحه ای بر آن عزیزان درگذشته خوانده می شود، بر ناپایداری دنیا و مافیها تاملی و تذکری داده می شود، تا بلکه وجدانهای کمی خفته و آشفته از هیاهوی روزگار و زندگی روزمره و اغلب یکنواخت  صیقلی و آب حیات و طراوتی دریافت دارند  و واعظ جیب هم البته بیکار نیست موی سپید و راه گذشته را نشانمان می دهد.

اردو تفریحی خانوادگی را با پیر و جوان و کودک و نوجوان آغاز کردیم و بعد از احوالپرسی های صمیمانه و سلام و صلوات لازمه ابتدا به زیارت اهل قبور مشرف شدیم که هر کسی کنار قبر عزیزی در ابتدا و در ادامه همه بر قبور عزیزان یکدیگر حاضر می شدند و خیرات و فاتحه حسابی بساطی داشت. و محفلی از معنویت و عبرت و البته باد نوبهاری و فضای ساکت قبرستان معجون وصف ناپذیری را تهیه کرده بود.

در این فضا نامزد دارها و تازه ازدواج کرده های فامیل هم برنامه های جمعی و خصوصی خودشان را داشتند که حسابی مودت و محبت مهربانانه را با ادب و احترام همراه داشتند.

من اجازه می خواهم در کنار این همه شور و صفا و صمیمت و هر آنچه زیبایی و سادگی و بی آلایشی بود به یک آسیب هم اشاره کنم که البته شاید بر اثر دوران خودآرایی و تجمل گرایی جوان و نوجوان آنهم از جنس مونث بر می گردد که متاسفانه مصرف تقریبا غلیظ مواد آرایشی متناسب با موضوع و افراد

گاهی بدجور مزاحم آرامش جوانان و نوجوانان عزب و مجردی بود که با رسم و رسومات تقریبا سخت گیرانه و افزایش خرج و مخارج این مراسم نیک و سنت حسنه محروم از این موهبت هستند.

دلم برای هر دو طرف سوخت هم جوانک های دختری که از آسیب زمانه ی تجمل گرایانه و بزک انگارانه بی نصیب نیستند و متاسفانه خانواده ها فکر کنم حریفشان نمی شود یا همراهی هایی صورت می گیرد و هم جوانک هایی که سنی ازشان گذشته و محروم از داشتن همسر و همدمی که یار و مرحم و کامل کننده ی دینشان باشد.

دیروز از زیارت و نماز جمعه و تفریح   مسابقه ای فامیلی و شوخی ها جالب و سادگی و بی آلایشی در رفتار و قلب پاک و مهربان این مردم واقعا برایم شیرین و به یادماندنی بود.

بساط دعوت کردنها همچنان فعال است، خدا خیرشان دهد و سالی پر از خیر و برکت برای همه را آرزومندم.

هفتم اسفند ما بلیط برگشت داریم چون کارهای عقب افتاده ی بسیاری وجود دارد که البته هیچ جایی خانه ی خودمان نمی شود.

مستدام باشید و پایدار