سپاس و تامل

سلام

اول از همه ممنون و نهایت سپاس و امتنان از همدردی دوستان عزیز و خوبان مهربان و ارزنده ام

چقدر خوبه که در این جور لحظات و روزهایی که نیاز به همدردی و همدرکی هست، از نقطه نقطه ی این پهنه ی خاکی

با ارسال محبت و تعزیت لطف ها و انسانیت ها به بار می نشیند

و عشق و خدایی و صفا و سعادتمندی همین کارهای قشنگ من و شماست

 عزیزانی که نهایت لطف و عنایت خودشون رو در صمیمانه ترین کلامها و تعزیت ها عنایت داشته اند

سپاس گذارم از همه شون

نکته ای که بعد از فوت دایی مرحومم خیلی بهش فکر می کنم، در مورد  ثروتی هست که بعد از خودش به جا گذاشته است، ساختمانهای چند طبقه و زمین های زاپاس و زحمتی بود که از کودکی اش تا این دم آخر کشیده بود.

و متاسفانه فقط در قالب ثروت است فعلا که بابتش می بایست  جواب پس بدهد که آیا حق المالش را اداء کرده است یا نه؟

در حلالش حساب و در حرامش عذاب ... این قاعده ی دوران هست.

و آیا بازماندگان می توانند آنها را به باقیات الصالحات برایش تبدیل کنند ،

یا حسابش را مرحوم و مرحومان باید بکشد و کیف و خرجش را بازماندگان/؟؟

خدا کنه اموراتش بخیر شود

و نکته ای که باید خطاب به خودمون بگوییم و زمزمه کنیم، نفس اماره و آرزوهای دور  و دراز و فریفته شدن به دنیا

و زرق و برق های آن ..... است

و تا هستیم قدر یکدیگر را بدانیم و خدایی باشیم

و مهم این باشه که خدا از دستمون راضی باشه چون حساب و کتاب اصلی با کرام الکاتبینش هست.

نمی دانم :

به عمل کار بر آید به سخندانی نیست.

خیلی چیزها را تئوریک می دانیم و ولی کمیت عملمان بد جور لنگ می زند.

این همیشه خطاب به خودم هست.

باز هم سپاس و ممنونم

یاعلی