باران که صفای آسمان است

سلام

از دیشب تا حالا باران خوب بهاری گونه های شهرمان را نوازش می کند و عطر بهاری را در کوچه های خاطراتمان پراکنده نموده است.

خیلی منتظر نظر دوستان بودم که بالاخره نظری در مورد نوشته قبلی ام رسید و استارتی شد که بنویسم.

و بگویم از عشق و طراوت بهاری در آسمان و افاق و انفس.

می دونستید که آفاق و انفس دو عرصه زیبای آیات و نشانه های الهی هستند.

آفاق را دانشمندان به عرصه طبیعت و علم معنی کرده است، و انفس را به عرصه روح و معنویت و اخلاق معنی کرده است.

همان طوریکه زیبایی ها در جهان مادی و صحنه ها و نغمه ها و طراوتهای زیبای طبیعی هست، در نفس ما از صفات معنوی، روحی ، اخلاقی و گذشت و ایثار و پاکی هم وجود دارد

که واقعا در نوع خود زیباست.

به تعبیر بهتر بگویم که در انفس  و نفسهای ما ، عالم متکامل تری از عرصه آفاق وجود دارد، که ورژن بالاتر قابلیت ها و ظرافت های بیشتری را ارائه داده است.

ولی کو ابزار درک و کو دقت های عارفانه و عالمانه و کو گیرنده های قوی نفسانی و روحانی ما.

همان طوریکه هر چه ریزتر و دقیقتر شویم و از میکروسکوپ و دقت بیشتری در مواد استفاده کنیم ، کارمان ارزش علمی تری پیدا می کند، در عالم روحانی که اصلا ماوراء ماده است، و نهایت ظرافت و دقت هست، ابزار دقیقتری می طلبد.

پس بکوشیم هم عالم باشیم و هم عارف ، هم انسانی باشیم و هم اخلاقی و با کرامت .

ممنون از دوستانی که نظر می دهند، این عهدمان باشد که اگر بدانم کسی به نوشته هایم توجه می کند و در مورد نوشته ها، غیر از توصیف ، نقد و نظر هم دارد، می نویسم. اگر چه ما قانعیم فعلا صرف توجه شما را می خواهیم، که با یک نظر توصیفی ابراز می شود.

می تونید شما عزیزان طرح بحث کنید، و این تالار را به تالار گفتگوی زیبای عالمانه و عارفانه و با احساس های قشنگ خداوندی و آسمانی  و زمینی بدل کنیم.

اگر چه به قول شاعر که فک کنم از مولانا باشد: ما زبالاییم و بالا می رویم.   

ولی فعلا در زمینیم و دغدغه ی زمینی و زمینیانی می بایست داشته باشیم، ولی در زمین نمانیم و مرغ باغ ملکوتیم نیم از عالم خاک ..... چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم. 

ممنون از حسن توجه تان ........ تا دیدار دیگر بدرود.