به خاطر دخترم

دومین روز ماه رمضان است، و ساعت حدود پنج عصر است، در اتاق خاطرات و آرامشم نشسته ام

حسنای نازم چه ناز در خواب عصرگاهی غنوده است.

می خواهم از خاطره دیشب و دی سحر بگویم

امسال بر اساس اینکه روزها خیلی بلندتر از شبهاست، بر اساس تاثیر پذیری از زندگی بعضی دوستان و همسایگان، این سبک زندگی در ذهن هلن نازم و فرزند ارشدم، شکل گرفته است، که بیاییم کل شب بیدار باشیم و یکسره سحری بخوریم و بخوابیم، مخصوصا اینکه برنامه های مسجد محلمون ( قرآن و دعا و سخنرانی و ورزش و بازی برای بچه ها) تا حدود ساعت یک شب طول می کشد.

خلاصه با نظر این نوگلان و عزیزانم موافقت کردم ، که باشه این سبک و روش رو هم تجربه می کنیم هر طور که شما راحتید، و شبانه می تونید بگییم و بخندیم و بخوریم و بیدار باشیم.البته همگی بیدار باشیم.

القصه دیشب بر همین قرار بودیم، ولی یکی یکی خواب بهشون غلبه کردند و رفتند و لالا کردند، که خواب در وقت نیاز چه لذتی دارد.

 در آخرای شب  یعنی قبل از سحر   خواب بر من و مادر عزیزم  که این ماه رمضان میهمان ماست، هم غلبه کرد و خوابیدیم ، پس این ما نیستیم که تعیین می کنیم که کی بخوابیم ، بلکه جناب خواب است که ما رو می خواباند.

و بچه ها هم که کلید خانه را دارند آمده بودند و آنها هم خوابیده بودند.

و در نهایت فرزند ارشد هم آمده بود و می خواسته بیدار بماند، پیش تلویزیون دراز کشیده و گوشی مامانش رو که آلرامش، ساعت و هنگام قبل از اذان و سحری را کوک کرده بوده ، برداشته و کنارش گذاشته و در اثر شدت خواب و خستگی به زنگ موبایل بیدار نشده است.

من یک وقتی بیدار شدم که داشت صدای قرآن و دینگ دینگ قبل از اذان ا ز ماذنه ی مسجد به گوش می رسید، و خلاصه دومین شب جمع ما مخصوصا حدیث نازم که تازه امسال مکلف شده است، و روزه بهش واجب شده است، تقدیر شد که بدون سحری روزه بگیره .

اما امروز بعد از ساعت نه صبح دیدیم که این طوری به این طفلک خیلی سخت می گذرد، مخصوصا اینکه دیروز اولین روز روزه اش بود، و به روایت مامانش خیلی بهش سخت نگذشته بود.

گفتیم که بهش سخت نگذره و طفلک گناه داره، تصمیم گرفتیم فقط ما دو تا قبل از ظهر مسافر بشیم و بعد از طی مسافت 25 کیلومتری و جای تون خالی افطار در آن محله که یک روستای اطراف قم ( فک کنم اسمش قلعه چم بود) دوباره به منزل  برگردیم.

صبح به همسر نازم ضرب المثل معروف رو زدم که : کبک می خواست راه رفتن کلاغ رو یاد بگیره ولی راه رفتن خودش یادش رفت.

و ایشون هم موافق بود که کل شب بیدار موندن خیلی سخته ،همون زندگی خودمون رو بکنیم و سر شب زودتر بخوابیم که سحر سرحال بیدار شیم و دیگه هم خواب نمونیم.انشاء الله

این بود اولین بدون سحری روزه گرفتن بقیه و مسافر شدن ، من و حدیث که دخمل نهایت عزیز و ناز محجوب و با ادب و زرنگم هست.

ایشاء الله که همیشه روزه هاتون با سحری و مقبول باشه که مجبور نشوید مثل ما و دختر مسافر بشید و روزه افطاری نکنید.

سربلند باشید و شادمان.