همه خودستایی های من

همه خودستایی های من

سلام و سپاس از مردم چشمان نازتان که میهمان خودستاییم می گردید!

تنهایی چه سنگینه ، اگرچه پر از سکوت و سمپاته( اینو معنی دقیق شو حقیقتا نمی دونم، فقط گفتم که بگم این کلمه به گوشم خورده )

از گلهای زندگی ام و از بقیه چیزایی که دلتنگی رو بیشتر می کنه فعلا چیزی نمی نویسم، باشد در پست دیگر و فرصتی دیگر.

بلاگهای بعضی دوستان رو خوندم، جالب و جذاب و خواندنی بودند،  با شادی شون شاد و با ناراحتی و کسالتشان ملول، و آرزو کردم که سوپر من بودم و می تونستم ، همه شونو از غصه و گرفتاری نجات می دادم.

در این پست و در این کنج عزلت می خواهم از خودم بگویم اگر چه انجامش خیلی سخته!

اما هر چی بادا باد بگذار کمی خودستایی کنم.

می گویند موجودی ؛ آرام ، متین،  منطقی ، عاشق و گرم  و احساساتی هستم و یک نمه طبع شعر و شعر دوستی هم دارم، که حتی این شعر بیدلی رو تقدیم حضورتون می کنم :

امروز نوبهار است‌، ساغرکشان بیایید

گل‌، جوش باده دارد، تا گلستان بیایید

آغوش آرزوها از خود تهی است اینجا

در قالب تمنّا خوش‌تر ز جان بیایید

مرامم محبت و عشق ورزیدن است، به همه خوبان و عاشقان و نازنین نان، و همه گلهای خوشبوی باغستان زندگی و بندگی، به فرشته هایی که برای آرامش و شادی و شادابی ما به زمین هبوط کرده اند، به همدمهای ظریف و مهربونی که از بهشت بعد از تبارک الله احسن الخالقین شنیدن از زیباترین زیبای مطلق، برای آرامش و نوازش و آسایش و محبت و مودت قلبی ما قدم رنجه کرده اند، ریحانه هایی که عطر معطرشان، به چمنزار عاطفه و سرزمین قلب های پرطپش ما، مرحم و آرامش و ناز و لطافت می بخشند.

سرور و شادمانی و نشاطم در نشاندن، لبخندی بر لبی و کمک ناقابل و یارخاطری برای همه  گلها و غنچه های قشنگ روزگار هست.  که می دانم خالق زیبایها و محبت ها آن را می بیند و ارج و اجر می دهد، و لبخند رضایت می افشاند.

 اوه راستی داشت یادم می رفت که بگویم ؛  

خوشبختی در مرام من

لذت بردن از داشته هاست ...

خوشبختی یعنی

قلبی رو نشکنی ...

دلی رو نرنجونی ...

آبرویی رو نریزی ...

خوشبختی یعنی

دیگران را

برای خودشون ...

برای خواسته هاشون ...

دوست بداری ، مهر و عشق بورزی!!

 چون این روزها استفاده از تکنولوژی های بروز تر ، بیشتر مورد استفاده در ارتباطات هست، من هم که عاشق استفاده از بهترین ها و ابزارها و فن آوری ها هستم، با توجه به ابتکار دوستان، آیدی تلگرامی ام رو می گذارم، تا اگر رهگذری و عزیزی و دوست صمیمی قابل دونست، با گپ و گفت صمیمانه و دیالوگی پذیرایش باشیم.

این آیدی تلگرامم هست، به شرط حیات و توان در خدمتیم ، از صمیم جان با سراپا اشتیاق و انتظار

qomic@

و اگر نشد شاید قسمت نیست .

 یا حق و یاعلی ......... مستدام باشید و خوشبخت.