صبح پنج شنبه دورهمی

سلام

امروز از وبلاگ بروز شده های عزیزی ، دو تا مطلب خیلی قشنگ که با مرام و منطق و عشق و محبت مان کاملا هماهنگ هست رو تقدیم می کنم:

یک:

از این قسمت نوشته ات خیلی خیلی باهاش موافقم که فرمودید:

هر وقت کسی رو رنجاندم یا به کسی نیازمند شدم یا محدودش کردم  . خدای عاشق از کنارم رفت هر وقت عشق ورزیدم و محبت کردم او دوباره برگشت.
من اورا در همه آدمهای زندگیم میبینم فقط باید عشقم را بروز دهم و هیچ طلب نکنم .

من به پرنده ای که کنارمه عشق میورزم بهش رسیدگی و توجه میکنم ولی اورا آزاد میگذا رم تا پرواز کند . البته شاید برگردد به لانه شاید هم برنگردد ولی الان فهمیدم زیباترین روزهای زندگی ما روزهاییست که عشق ورزیدیم.  انسان برای عشق ورزیدن قدم به روی زمین گذاشته.

عشق را نمی توان محدود کرد باید به همه تقدیمش کرد به همسر به یک شکل به دوست به شکلی دیگر به خواهر و برادر و پدر و مادر  و فرزند هم به شکلی  و …
این زیباترین متنی بود که در مرام عاشقانه تان تایپیدید.
آفرین 

دوم:

هر کسی که قدم به زندگی شما میگذارد، یک معلم است.

حتی اگر شما را عصبی کند باز هم درسی به شما آموخته است زیرا محدودیتهای شما را نشان‌تان داده است.

پس آگاهانه و با آرامش با اطرافیان رفتار کنید و از تنش و درگیرى و بحث بپرهیزید.

هرگز فکر نکنید که اگر فلان مرحله زندگی بگذرد، همه‌چیز درست می‌شود...

از همه‌ چالش‌ها لذت ببرید؛

هنر زندگی، دوست داشتن مسیر زندگی است...

#خوشبختی در مسیر است، نه در مقصد!

خدای شکرت به خاطر دورهمی امروز که برنامه های جالبی داریم

عصری استخر با باباجونم

و مجلس ترحیم چلمین روز درگذشت پدر یکی از دوستان

و البته ظهری میهمان مامان

یا حق یاعلی