مشهد و صفای حرمش

سلام و شب جمعه و در آستانه ی شام شهادت بهترین یار و یاور علی علیه السلام قرار داریم 

دلم این روزها این ور و این ور است و کمی تا قسمتی آرامش ندارم از چند نقطه ها 

آرام و رام و آرامش به حرکت های سینوسی کشیده شده است و صفر و صدی فکر می کند و نمی توانم درک کنم 

دنیای قشنگ جنس مخالفم را 

این روزها صبر و نماز یاورم هست و البته مطالعه و تفسیر و گاهی هم به فکر و تامل و در عاقبت 

کسانی تامل می کنم که با سکته ای صبگاهی از این دنیا رخت بربستند و یک اطلاعیه در گروه های تلگرامی 

کاغذ وداعشان و خبر رفتنشان شده است 

دو تا از دوستانی که می شناختم و احوال پرسی و آشنایی دور و نزدیک داشتم، در این چند روز پرواز کرده اند 

و از پل گذشتند و به دیار باقی شتافتند و ما چقدر مغرور که گویا هرگز نمی میریم 

و مرگ بهترین واعظ و حق است  و چه زیباست که پند گیریم 

و خاطری را مکدر نکنیم 

دلی را نیازاریم و امیدی را نا امید نکنیم و دعایی را با بهترین خواسته و تضرع به پایان و اجابت ببریم 

داداش کوچولویم 12 بهمن تولدش بود و غربت و دوری باز هم مجال نداد که از نزدیک تولدش را جشن بگیریم 

و دنیا چقدر بی رحم و بی وفا شده است که عزیزان از هم دورند و مگه دو روز دنیا چقدر ارزش دارد؟ 

دوستان یاری کنید که همدیگر را بیشتر دوست بداریم و هدیه های ماندگار محبت به هم تقدیم کنیم 

می خوام کوتاه تر و خلاصه تر بنویسم 

و صبح که از خواب بر می خیزیم بهترین لبخند ها و رضایت خدا و خوبانش را داشته باشیم 

جهانی آرام و به دور از  گیر و توهین و غرور و با فراوانی و برکت و وصال و خوشحالی و لبخند خوبان خدا 

مشهد و صفای حرمش و راز و نیاز و حاجت و هوا و دوستان با صفایش و مشهدی های با مرامش و 

مراسم و معرفت ش و دارالمرحمه و گوهر شاد و بست ها و کتاب خانه ی آستانه اش و 

کوچه های خاطرات نوجوانی من و اطراف حرم و سیاوون و 17 شهریور و نسترن و نخریسی و ... 

و لهجه ی مشهدی و عمری که چقدر زود 20 گذشت از آمدنم 

و ممنون امام هشتمم که طلبید و مشمول عطایایش گردیدم 

تا باشد که ذخیره قبر و قیامتمان باشد. 

ممنون نگاهتان 

یاعلی