بهکام باشیم

سلام 

اشک رمیده بر سر مژگان نشست و گفت 

قدرم به روی دیده کشاند از جفای دوست 

البته اشک مردا کمتر می رمد  و اگر مژگانی داشته باشد بر سرش کمتر می نشیند. 

میگم گاهی آدمی به یک کرختی احساس می رسد که قشنگترین ترانه ها  و ظرافت ها بیدارش نمی کند 

گاهی قشنگ ملس و بی احساس مثل یه تیکه گوشت میشه که پر از خالی خالی . 

و اطرافیان طفلکی را نمی تواند لبخند هدیه دهد و قشنگ پر از استرس و یه یاس خاصی میاد وسط 

یه جور نا امیدی و یه جور ........ وای خدایایی که چقدر سخته بیانش 

این جا نمی شه چیزی گفت فقط باید منتظر بود که بگذرد و اسلاید قشنگ بعدی لطفا 

و چقدر افکار ما ادما متفاوت است 

من از شرق میگم اون از قطب جنوب میده جوابم 

و چقدر گاهی زود برای همدیگر دور می شویم و حرفهایمان تمام می شود... چون چراغ شور و امید و عشق سوسو نمی زند 

به قول علی اسفندیاری باید گفت: 

تا شقایق هست زندگی باید کرد 

و خدایی در همین نزدیکی هست 

و قایقی باید ساخت و 

پرواز کنیم تا بر دوست 

بر سر کویش پر و بالی بزنیم 

و بعضیا چقدر اونجوریند، وقتی میگم رام ،آ رام و آرامش ، میگن چی؟؟؟؟؟؟؟ 

میگم: رام ، ارام ، ارامش چقدر هم خانواده های ناب و نازی هستن که به آدم آرامش می دهد. آرامشی که چقدر 

غنودن و لمس و نوازشش و درک و حسش و نیوشیدنش شادی بخش و آخرش هست. 

تا بیشتر طولانی نشده 

زبان در کام گیرم و کام گیرم 

تا کامی دیگر بهکام باشیم 

یاعلی