آرامش بخشی یکدیگر

سلام 

صبح است و صدا و صوت و صنوبر و صورت و صداقت ها 

اول از همه بنویسم که در چی حالی هستم. 

حالی بین امید و ارزو و داشتن ها و نداشتن ها و خواستن ها و هوای داشتن و خواستن 

و البته مقایسه های نسبی بین شغل ها و شرایط ها و کمی مقایسه ی آرامش داشتن ها 

داشتم یک تبلیغات شغلی را در کانادا با میانگین درآمد سالانه و درآمد ساعتی شغلی در آنجا را 

تبلیغاتا مرور اجمالی کردم و البته ناخودآگاه رفرنس به شرایط زندگی خودها و داشتن هایی که دارم 

و آنجا آیا یک فرد در شرایط تلاش و شرایط ذهنی و استعدادی من آیا خواهد داشت؟ 

مثلا بالاترین درآمد شغلی را روانشناس بالینی کسب می کرد با سالی 165 هزار 

و سایرین مثل مهندسی و علوم کامپیوتر و سلامت و ... که سالی از 77 شروع میشد تا 113 و 

با سالی 111 هزار دلار و ساعتی از 24 شروع میشد تا 65 دلار که البته بازم مربوط به روانشناسی بالینی بود. 

جالب بود برام، مهندسی عمران و  پزشکی که مربوط به سلامت عمومی بود 1

.. که در کشورهای جهان سومی مثل ایران و ... حقوق بالایی دارد در آنجا حقوق متوسط بود و روانشناسی که 

مربوط به حوزه علوم انسانی بود حقوق بالایی داشت. 

البته دلایلش را کمی می شود تحلیل کرد که نیازهای مادی و .. سطوح اولیه آنجا بیشتر حل شده است و نیازهای 

بالاتر و روحی و روانی بیشتر وجود دارد، اما متاسفانه اینجا ها هنوز در سطح نیازهای اولیه هست، ضمن اینکه معتقدم 

نیازهای روانی و روحی با دین و مذهب و آموزه های والای دینی در بیشتر موارد مردمی حل شده است یا اقناع موقتی 

صورت گرفته است، یا شایدم خیلی احساس نیاز و زمینه بروز ندارد یا هر چی که فعلا وارد ش نمیشیم. 

اما روانشناسی که علمی از علوم مربوط به انسان شناسی و نیازهای روحی و روانی انسان هست، آنجا درآمد  و بازار 

خاص خودش را دارد و جای دوستان روانشناس که اینجا متاسفانه بازار چندانی ندارند آنجا خالی هست. 

داشتم فکر می کردم که چه چیزهایی داشته و دارم که با مهاجرت به غرب و یا جاهای دیگر ندارم 

و اولین چیز آن ارامشی هست که همراه خانواده همراه با همسری صالحه و باهوش و عاقل  و آرامش دهنده 

نصیبم شده است، اگر چه دنیا جای تطابق صد در صد و بهشت برین نیست، و هیچ کسی بدون عیب و معصوم 

نیست، اما احساس می کنم بهترین و نزدیک به حوری نصیبم شده است  و خوشبختی دنیایی که من می شناسم 

نصیب شده است، خیلی از چیزها و احساسهای نگفته را می داند و در حد خودش و تلاش خانمانه ی یک همسر 

سعی خودش را کرده است، همین قبول داشتنش و مقبولیت و نگاه مهربانش دنیا دنیا دلار و درآمد خارجه می ارزد برایم

دیروز و پریروز میهمانان شریفی داشتیم مادر و بابا و ... و زن  عمو و دختر عمو که هر کدام شرایط خاص خودشون را 

دارند، از زندگی و زحمت و خانمی های هلنم تعریف و قدر دان بوده و هستند ، این سعادت و شیرینی هست و ممنونم 

در عشق  و زندگی همین که برای هم آرامش بخش باشیم و به تعبیر قرآن چشم روشن هم باشیم خودش نهایت 

سعادت هست و بچه ها که میهمانان چند روزه ی زندگی مان هستند، خواهند رفت و خدا به همراهشان 

آنچه می مانیم همسرانی هستند که خاطره ی خوب در خاطر یک دیگر گذاشته باشند، و برای هم خیر و خوشی و 

رضایت خداوند را بخواهند این خیلی قشنگ هست. 

ممکنه گاهی من و گاهی همسر هلنم، به دلیل شرایط جسمی و فیزیکی  و تبعی دل و دماغ عالی نداشته باشیم 

اما برگشتن و خوب بودن و غرور و تکبر را راه ندادن، صمیمیت و همدلی را حکم فرما کردن، خیلی عالی و دلنشین هست

برای زندگی هایی که از نعمت محبت  و مودت وعده ی خداوندی بی نصیب یا کم نصیب هست، برایشان می خواهیم از خدا 

و دو روز دنیا خیلی زود می گذرد مثل همین روزی که ساعتش به نه رسید و من هنوز سر وظیفه نرفته ام. خخخخخخخ 

فعلا همینا 

تا باشد که سال بعد این روزها کربلای معلا قدم زنان به سمت حرمش یا در حرمش باشیم. انشاء الله 

و فدای نگاه مهربان خوبان زندگی ام که گرما بخش دل و جان و آرامشم هست

و ممنون خدای آرامش بخش که یادش و امید به عنایتش و رزق های بی حساب و بی گمانش همیشه غافلگیرم کرده است 

و البته انتظارش را داشته ام چون خودش خوش باور به عنایتش کرده است. 

ممنون نگاه شما خواننده ی مهربانم که یک روزی نظری خواهی داد. 

یاعلی