خود هدفی شادی بخشی ها

سلام و صبح بخیر 

دوباره حلوا پزان این بار سه نفره و چی زیبا و صمیمی گردا گرد دیگ حلوا می گویند و می خندند...... 

بچه ها مسجد رفته اند و آقا بزرگ مطالعات فاطمی داره 

و دخترا هم با هم خوشن 

و پرتقالهای این فصل چقدر شیرین شده است 

و آرام و در آرامش پشت لبتابم می نویسم که نوشتن عشق است و زندگی 

کارهای پژوهشی را هی طرح و تدوین مختلف بهش می زنم که تمرین نویسندگی و تالیف هست و ادای وظیفه 

بیشتر حال نوشتن اینجا نیست 

دیشب شب قشنگی بود در کنار پدر و مادر و لبخند و نگاهشون 

عشق و دلدادگی و محبت و مهربانی زیباست 

و شکفتن و انتظار دیدن یک انسان جدید و یک نی نی ناز هم قشنگترین هست

و خدا   و نعمت هایش و دعا و نیایش کمیلی دیشب هم قشنگ بود 

هر چه هست قشنگ است 

رزق قطره چکانی از خزاین غیب الهی وابسته به تلاش مقدوری ما هم قشنگ است 

خب عزیزان و دوستان 

دمی با غصه سر کردن جهان یک سر نمی ارزد

بعضی چیزها به خودی خودشان هدف آدمیست مثل عشق ورزیدن و مهربان بودن 

و شاد بودن و شاد کردن. لازم نیست برای چیزای دیگه این کارا صورت بگیره 

این آخرین کشفی بود که کردم. یعنی خود شادمانی و شادی بخشی و لذت بخشی و لذات معنوی و جسمی 

خودش هدف است. مبنای اصالت لذتی ها . و بهترین لذت ها آن ست که پایدار و نامحدود باشه 

لذت رضایت خدا و پیروی از فرامین لذت بخشش خودش هم پایدار و هم نامحدوده  و این قشنگترین لذت عالم هست

حتی لذات و رفتارهای اختیاری دیگر در راستای کسب آن لذت نامحدود می بایست باشد. 

ممنون نگاهتون 

یاعلی