شکر بر حال و پناه ما با خدا

سلام و عصر بخیر 

و دختران آماده است ک خانه آقا بزرگ و پیش دختران عمو بروند 

و چقدر این چهار دختران که نام گروه واتساپیشون همین هست، به هم عشق می ورزند 

و حرفهایشان با هم تمامی ندارند 

و چقدر این اشتیاق و داشتن هم و برای هم مشتاق بودن قشنگ و شیرین هست 

و چقدر بازی های کودکانه و مجلس و محفل هایشان شیرین و پر از صحنه های زیبای همدلی و صمیمیت است 

امروز یک کاری را تازه تمام کردم البته صبح و مزه ی شیرینش که بعد از هر سختی آسانی هست به کام هست

آمدم که بنویسم و شکر کنم 

و از نعمت ها و صداهای قشنگ و مهر و محبت ها و اشتیاق ها و احساسها و کاری از دست برآمدن ها بگویم 

که در راهم چند وبلاگ بروز دیدم از جمله یکی به روز جهانی پناهندگان اشاره داشت. 

نشد که از متن قشنگ و واقعی اش بگذرم که در ادامه تقدیمتان می کنم 

اما قبلش بگویم که خدای خوبان را از صمیم جان و دلم شاکرم که فعلا تنی سالم و رزقی کافی 

و اشتیاقی به خوبیها و زیستن ها 

 و دوست داشتن های خالصانه و بی ریا و روزهای خوبی از خوشی های حلال و در پناه لبخند خدا 

و البته عزیزان واقعا عزیز و یکتا و بی نظیر و گلهای زندگی و نوجوانان و جوانانی مومن و متعهد و خوشتیپ 

و فاملینی مهربان و خدایی  و با اخلاص و با صفا و در عین حال غریب و مظلوم و البته پیش خدا سرفراز داشته و داریم 

عرض کردم که در روز دختر که فردا باشه قرار عروسی یک جوان فامیل باشد که یکسری شرایط های خاص در زندگی داشته 

و مادری که از بعضی جهات تا اطلاع ثانوی خاص و با رفتارهای خاص بوده و این کرونا و چالش برگزاری و شرکت در مراسمات را داریم 

نمی دانم که چی شود فردا و مقاله برای گام دوم نود درصد آماده شده است 

و ممنون عزیزان عزیز و نور چشمان و آرام بخشان خودم که با تیزبینی  و باهوشی و درایت و خانمی هایش و مرا شناختن هایش 

بهم لذت و زندگی و آرامش و شو ر و شادمانی را هر لحظه و هر قدر که در توان و معرفت و مرامش هست ، هدیه می کند 

این برای من قشنگ و زیباست که دوست داشتن را همیشه بسرایم و پاس داریم و شکر کنیم و بر معرفت و محبت و دوستی 

و شفقت و مهربانی و داشتن های هم دیگر بیشتر و بهتر و قشنگتر بیفزاییم 

ممنون نگاهتون 

اینم تقدیم روز پناهنده که یک جورایی ما هم به طور کل در این جهان پناهنده ایم گذشته از اینکه پناهنده ایم 

و ما در این جا نه پی حشمت و جاه آمده ایم 

از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم 

تقدیم نگاهتون: 

:

روز جهانی پناهندگان؛ آن‌ها که از وطن ناامیدند و به موطنی دیگر دل‌بسته‌اند اما...

بیستم ژوئن روز جهانی «پناهندگان» نام گرفته است؛ همان کسانی که به دلیل منازعات داخلی و بین‌المللی، خشونت، جنگ و ناامنی، در سراسر کره زمین آواره شده‌اند؛ دست‌کم ۷۹ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر آواره در جهان تا پایان سال ۲۰۱۹. البته این آمار، جمعیتی را شامل می‌شود که سازمان ملل متحد به هویت آن‌ها دسترسی دارد؛ وگرنه، هزاران نفر در جهان، در حال حرکت بین مرزها هستند که نه هویتی از آن‌ها ثبت شده و نه درخواست پناهندگی‌شان. شماری از آن‌ها سالانه در راه پناه‌جویی جان می‌دهند بی‌آنکه حتی کسی از سرنوشتشان مطلع شود. روز جهانی «پناهندگان» روزی است که به یاد بیاوریم، میلیون‌ها انسان آواره، کسانی هستند مثل تک‌تک ما که به هر دلیلی و با هر نژاد و ملیتی، وطن‌، خاطرات، خانواده و هر آنچه داشته‌اند را ترک کرده‌اند تا بلکه به امنیتی برسند که آینده‌ای بهتر را برایشان به همراه داشته باشد.

***

تعداد ده‌ها پناه‌جو در دریا غرق شد. چند صد نفر در کمپی با نام مشخص در گرسنگی و خشونت به سر می‌برند. ده‌ها نفر در مرز بازداشت شدند. خطر دیپورت تعداد مشخصی از پناه‌جویان را تهدید می‌کند. آمار، چند میلیون انسان آواره را به رخ جهان می‌کشد. خبرها با تعداد متفاوتی از شمار انسان‌ها تکرار و روزانه بر جمعیت آواره‌های جهان افزوده می‌شود. خبرهایی که انگار نه انسان‌ها را تکان می‌دهد و نه سیاسیون تصمیم‌گیر را؛ اما هر یک نفر از این آمارهای سالیانه، روایت زندگی یک انسان است که چشم‌اندازی برای فردای خود ندارد و تنها امید است که در جنگی نابرابر، او را زنده نگه می‌دارد.

مثل هرسال، تازه‌ترین گزارش سازمان ملل متحد، در آستانه روز جهانی «پناهندگان» منتشر شد. طبق این گزارش تا پایان سال ۲۰۱۹ دست‌کم ۷۹ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در جهان به دلیل منازعات، خشونت، نقض حقوق‌بشر یا رویدادهایی که به‌طورجدی نظم عمومی را مختل می‌کنند، آواره شده‌اند. ۴۰ درصد این آمار را کودکان تشکیل می‌دهند؛ یعنی بین ۳۰ تا ۴۰ میلیون کودک زیر ۱۸ سال تا پایان دسامبر ۲۰۱۹ در جهان آواره بوده‌اند.